SEVİMLİ ÖRÜMCEK – ( Spiders Web )
Agatha Christie'ye ait mi değil mi tartışılan bir kitap, araştırmalarım sonucu üzülerek öğrendim ki benim okuduğum Sevimli Örümcek , Agatha Christie ismiyle yayımlanmış başka bir yazarın kitabı. Agatha Christie'nin ise gercekten Sevimli Örümcek isimli bir eseri var ama bunu tiyatro oyunu olarak yazmıs ve sonra romana cevrilmiş. Konu ve karakter isimleri ise 2 Sevimli Örümcek eserinde birbiriyle alakası yok Agatha hayranları tarafından Sevimli Örümcek pek tutulmayan bir kitap , A.c. ismini görünce aldık ama okuduğumuz sadece bir A.C kopyası oldu. Bu kopya ile ilgili uzun uzun yazmısım bir de boşu boşuna yine de paylaşayım...
Bu kopyayı da sayarsak 83. Agatha Christie kitabımı okumuş bulunmaktayım ve belki de en sinir bozucu karakter bu kitapta karşıma çıktı diyebilirim. Kitabın konusuna gelirsek ; Janie Cox adlı dul kalmış ve maddi sıkıntılar içerisindeki kadının aklına eski arkadaşlarından Florence Bravo geliyor yıllar sonra. Zengin olan Florence’dan yardım alabileceğini düşünerek ona uğruyor. Florence ise tüm zenginliğine rağmen mutsuz durumda. 2. kocası hastalık hastası Charles Bravo ile mutsuz bir hayat sürüyor. 2. evliliğini yapmadan önce önce ünlü doktor Gully ile kaçamak bir aşk yaşasalar da Gully de evli olduğu için onunla evlenemiyor çünkü skandaldan çok korkuyor ve şerefi kendisi için daha önemli. Bu yüzden Charles ile evleniyor ama sonuç hastalıklı bir koca dırdırcı bir kaynana, tüm parasının kontrolünü de kocasına verdiğinden evde sözü de geçmiyor ayrıca karakteri de zaten çok zayıf. velhasıl; Eski arkadaşı Janie kendisine uğradığında ondan kendisiyle kalmasını ve karşılığında para teklif ediyor. Janie başta yok mok dese de daha sonra para tatlı geliyor tabii ve oturduğu evi de bir ressama kiralayarak, Florence’in yanına yerleşiyor. Görevi ise Charles’i Florence’den boşanmaya ikna etmek ve kaynanaya karşı Florence’i savunmak çünkü kadın kendisini ne kocasına ne de kaynanasına karşı savunabiliyor. Janie ile Florence konuşurlarken eski mektuplardan söz açılıyor. Florence Gully ile aşk yaşarken Janie ile sıklıkla mektuplaşmıştır, ama bu mektuplarda yasak aşkı çağrıştıran birşeyler yoktur aslında fakata Janie bunları hatıra olsun diye saklamıştır. Florence ise yine de mektupların tehlikeli olabileceğini kocasının veya kaynanasının eline geçmemesi gerektiğinde ısrar etmekte ve mektupları istemektedir. Bundan sonra yaklaşık ortalama 7 sayfada bir ” mektupları bana ver”-” ” o mektupları mutlaka yak” konusu geçer bu hakikaten insanı biraz sıkıyor. Bu arada gözü açılan Janie ise mektupları vermemekte diretmektedir. Florence’i iyice etkisine almıştır. Bu arada ressam da Janie’yi çok etkilemiştir. Konuyu duyunca Janie’yi Florence’dan para sızdırmak konusunda kışkırtır ve o parayla evlenip Avrupa’da gezeceklerini vaad eder. Bundan sonra Janie tam bir şeytana dönüşür, çeşitli imalarla Florence’i tehdit eder mücevherler ister, kendisine elbiseler aldırır sonunda yüklü bir miktar para kopartmasını da başarır ve bunları ressama teslim eder. Ressam , Charles’ın ölmesi gerektiğini ima eden resimler çizer Janie’ye ama Janie bundan korkar. Kısa bir süre sonra ise Charles zehirlenerek ölür. Janie ise hala Florence’dan daha çok para koparmanın peşindedir , Charles’in ölümünden sonra ise Florence karakter olarak daha kuvvetlenmiştir ve bunu reddeder. Şaşıran ve eve dönen Janie’yi ise bir sürpriz daha beklemektedir ressam bütün eşyaları ve paraları alarak kaçmış ve Janie’yi bir güzel dolandırmıştır. Başta belirttiğim gibi şu ana kadar en sinir olduğum karakter bu kitapta Janie olarak karşıma çıktı. Böyle arkadaş düşman başına !!! Söylediği bir sürü yalan, arkadışına şantajlar, yaptığı yüzsüzlükler… Florence “git evimden senden nefret ediyorum ” diyor kadın hala ” canım cicim sen beni yanlış anladın”- ” beni bu kadar kolay başından atamazsın” gibi cümlelerle kadının evinden ayrılmıyor, habire tehditvari imalarda bulunaraka sinsi sinsi şantaj yapıyor, sürekli para koparmaya çalışıyor. Neyse ki Janie’nin sonu biraz içimi soğuttu, kitabın başındaki gibi sonunda da Janie beş parasız kalıyor ve hak ettiği sonu buluyor.
Kitabın sonu ise bayağı ilginç . Charles’ın katili hiç bir zaman bulunamıyor ve Agatha Christie kitabın sonunda kendince bence katil “…..” idi diyerek cinayetin kendince çözümünü ekliyor… Ben kitaba 7/10 verdim bu arada…Sürekli mektup konusunun gundeme gelmesi ve o mektupların bir türlü sahibini bulmaması çok sıktığı için puan kırdım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder